Και πραγματικά κάνω μια μεγάλη ευχή, αυτή η Πρωτοχρονιά να είναι και Χαρούμενη και Χρυσή!!! Κάτι να αλλάξει τέλος πάντων, κάτι καλύτερο να συμβεί, μια μαγεία και όλα να γίνουν Ανθρώπινα, έτσι όπως θα έπρεπε να είναι!!! Τόσες ευχές από καρδιάς δίνουμε αυτές τις Άγιες μέρες, κάποια θα πιάσει, δεν μπορεί..!!! 

    Τελευταία μέρα του 2015 και είπαμε να το αποχαιρετήσουμε με χαμόγελο και πολλά τραγούδια, βάλαμε στη διαπασών τα κάλαντα να παίζουν, πήραμε και από ένα τάπερ και μπαμ μπουμ αρχίσαμε και εμείς να ψάλλουμε και να τραγουδάμε τα κάλαντα που υποδέχονται το 2016!!! Για να βγούμε στις γειτονιές ούτε συζήτηση, είμαστε και πάλι άρρωστοι, έξω έχει παγωνιά και λίγο ίχνος από χιόνι, οπότε θα τα πούμε μεταξύ μας, θα χειροκροτηθούμε, θα αγκαλιαστούμε και θα χοροπηδάμε από χαρά μέχρι να κουραστούμε!!! Υπάρχει καλύτερο; Κάπως έτσι μέσα στα πολλά τραγούδια βρεθήκαμε στην κουζίνα να ετοιμάζουμε τη Βασιλόπιτα οι τρεις μας!!! Έχουμε καθιερώσει πια το κέικ καρότου για Πρωτοχρονιάτικη Βασιλόπιτα, αρέσει σε όλους και γίνεται κυριολεκτικά ανάρπαστο!Φυσικά ο στολισμός έγινε σύμφωνα με τα γούστα του Βασίλη, ο οποίος μάλιστα δεν μου επέτρεψε να ακουμπήσω ούτε μία καραμελίτσα...!!! Μόλις την ετοιμάσαμε λοιπόν, μυρωδάτη και παιχνιδιάρικη, θα περιμένει μέχρι το βράδυ να μας αποκαλύψει τον τυχερό της χρονιάς!

Οι μέρες σχεδόν κοντεύουν, τα Χριστούγεννα είναι μια ανάσα και όπου να 'ναι θα ξεκινήσουμε την αντίστροφη μέτρηση κουνώντας το χέρι στο '15, καλωσορίζοντας με ευχές και κανακέματα το '16!!! Κάθε χρόνο παραδοσιακά πια η συγκεκριμένη εβδομάδα είναι αφιερωμένη στην κουζίνα και για να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, μπαίνουμε στις κουζίνες αυτήν την εβδομάδα και βγαίνουμε όταν πια τελειώσουν και επίσημα οι γιορτές...!!! Μας αρέσει όμως, το λατρεύουμε και δεν διαμαρτυρόμαστε ποτέ για την συγκεκριμένη κούραση! Γι' αυτό λοιπόν κι εγώ ο  κόσμος να χαλάσει, με γρίπη ή χωρίς, με κλάματα ή με γέλια, χαρές ή γκρίνιες θα βρω τρόπο να γεμίσω με αναμνήσεις όλες τις αισθήσεις των παιδιών μου!!!
Η Δευτέρα με βρήκε πρωί πρωί στην κουζίνα, ένας ζεστός καφές και μπόλικη όρεξη επί τάπητος ήταν αρκετά για το δικό μου Χριστουγεννιάτικο καλωσόρισμα!!!

   

 Νομίζω  θα συμφωνήσετε όλοι πως τα Χριστούγεννα επιβάλλεται να το παρακάνουμε λιγάκι με τις διακοσμητικές παρεμβάσεις στα σπίτια μας!!! Είναι μια καλή ευκαιρία να ανανεώσουμε το χώρο μας, υλοποιώντας τις υπέροχες ιδέες που βρίσκουμε μπροστά μας σε κάθε click του υπολογιστή, του tablet ή του κινητού μας( ότι έχει ο καθένας ). Και μη μου πείτε πως εσάς δεν σας ξεσηκώνουν ή σας αφήνουν αδιάφορους γιατί δεν θα το πιστέψω...!!!  Εμένα πάντως όχι απλά δεν με αφήνουν αδιάφορη, αντιθέτως μου δημιουργούν  μια στενάχωρη αναστάτωση μιας και δεν έχω πια ούτε το χρόνο ούτε το χώρο να καταπιαστώ με όσα θέλω, δυστυχώς!!! Έτσι λοιπόν όταν βρίσκω ευκαιρίες τις αρπάζω χωρίς δεύτερη σκέψη και βάζω σε λειτουργία τα σχέδιά μου!
 Περίπου ένα μήνα πριν οι παππούδες (ο μπαμπάς και ο θείος μου) βάλθηκαν να κάνουν δουλειές στο κήπο, τον καθάρισαν, τον συμμάζεψαν και κλάδεψαν τα δέντρα. Για μέρες κοίταζα από το παράθυρο τη στοίβα με τα κλαδιά που είχαν αφήσει σε μια άκρη της αυλής και μάλλον θα προορίζονταν για προσανάμματα στο τζάκι της ξαδέρφης μου. Στο μυαλό μου όλο και τριγύριζε η ιδέα φέτος να στολίσω μια γωνιά του σπιτιού η οποία μου φαίνεται λιγάκι άδεια κι ένα μπουκέτο από αυτά τα υπέροχα μακριά κλαδιά θα ήταν ότι πρέπει για να σταθούν δίπλα στο αγαπημένο μου φανάρι!!!

Νιώθω τόση θλίψη...!!! Μπροστά μας έχουμε Χριστούγεννα, το χαμόγελο θα έπρεπε να φοριέται αυτές τις μέρες με ευκολία κι όμως μένει πεισματικά κλεισμένο στην πιο σκοτεινή ντουλάπα της ψυχής μας!!!! Κάθε χρόνος και πιο κακή εμπειρία, κάθε χρόνος και πιο τραγικά γεγονότα, κάθε χρόνος και ένα βήμα πιο κοντά στο τέλμα!!!! Χριστέ μου πόσος πόνος; Τι συμβαίνει στην ανθρωπότητα; Τι έχουν πάθει οι άνθρωποι; Πόλεμοι, βόμβες, θαλάσσια νεκροταφεία παιδιών, εκμετάλλευση, αρπαγές, παιδεραστία, σχολικός εκφοβισμός....!!!! Πόνος, πόνος και πάλι πόνος!!!! Να ξέρατε πόσες αναρτήσεις έγραψα κι άλλες πόσες έσβησα γιατί τις αισθανόμουν λίγες μπροστά στα πραγματικά μου συναισθήματα, όμως όταν δεν μιλάς οι σκέψεις σε πνίγουν, οι λέξεις κυριεύουν το μυαλό σου και οι ψυχή σου θέλει να ουρλιάξει αυτό το τόσο τετριμμένο αλλά γεμάτο νόημα "Γιατί Θεέ μου".  

  Ο Φωτεινούλης μου, ήδη κάθεται και δειλά δειλά μπουσουλάει, όλο και πιο συχνά λοιπόν μας συντροφεύει στα παιχνίδια που στήνουμε με τον Βασίλη. Πριν 10 μέρες περίπου περνούσαμε την τρίτη μας ίωση μέσα σε ένα μήνα αλλά παρ´ ολα αυτα ήταν μια καλή μέρα  να γίνουμε αγρότες, όπως είπε ο Βασίλης, κι έτσι στήσαμε τη φάρμα μας!

Ειλικρινά, κάθομαι και το χαζεύω!!! Η καρέκλα, το ράφι πάνω από γραφείο, το φωτιστικό ακόμα και τα πόμολα των συρταριών δένουν τόσο αρμονικά μεταξύ τους!!!

Καλό μήνα!!! Καλή άνοιξη επιτέλους!!! Μόνο ήλιο από εδώ και πέρα, καλή διάθεση και πολλά χαμόγελα! Αρκετά μελαγχολήσαμε με τη βροχή φέτος!!!

Για τη ζύμη: 

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Ξεφλουδίζουμε τα μήλα, τα κόβουμε σε λεπτές φέτες και τα στρώνουμε στο ταψί.

Προσθέτουμε τη μπανάνα σε χοντρές φετούλες, τις σταφίδες, πασπαλίζουμε με καστανή ζάχαρη και περιχύνουμε με λίγο νερό και λίγο χυμό λεμονιού για να μη μαυρίσουν τα φρούτα.

Σε μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι με τη ζάχαρη και το Βιτάμ με τα χέρια και σχηματίζουμε ακανόνιστα κομματάκια ζύμης 

Αδειάζουμε τα κομματάκια ζύμης μαζί με το αλεύρι πάνω από τα φρούτα.

Πασπαλίζουμε με κανέλα και ψήνουμε για 35 λεπτά στους 180 βαθμούς σε προθερμασμένο φούρνο.

 Καλή επιτυχία!!!!