Κρύο, κρύο και πάλι κρύο, το περιμέναμε άλλωστε! Χειμώνας χωρίς κρύο και χιόνι δεν γίνεται, δεν είναι φυσιολογικό! Είναι άσχημο να νιώθουμε πως καταλήξαμε στο χειρότερο επιστημονικό σενάριο των δύο εποχών! Εγώ για να πω την αλήθεια, αγαπώ τον χειμώνα, απολαμβάνω τις κρύες μέρες του, ιδίως αν είναι λευκές κι ας μην έχω πια την πολυτέλεια να χουχουλιάσω στον καναπέ παρέα με ζεστό τσαγάκι και αγαπημένο βιβλίο...!!! Άλλες εποχές...!!! Ωραίες...!!! Αλλά κι αυτές που ζω τώρα είναι ακόμα πιο ωραίες, έχουν λίγη ένταση παραπάνω, λίιιιγο άγχος περισσότερο και μπορεί να επικρατεί ένας τόσα δα μικρός χαμός, αλλά πιστέψτε  με είναι κι αυτές υπέροχες χειμωνιάτικες μέρες...!!! Ο Βασιλάκος για λίγο σταμάτησε τον παιδικό σταθμό, χρειάζεται να δυναμώσει και επιπλέον κυκλοφορούν ακόμα διάφορα στην ατμόσφαιρα οπότε είπαμε να τον προστατεύσουμε όσο περνάει από το χέρι μας. 'Ετσι λοιπόν μένουμε οι τρεις μας όλη μέρα στο σπίτι, ζεστούλα και ασφάλεια από πάσης φύσεως ιούς!!! Αυτό το εσώκλειστο όμως θα κινδύνευε να κάνει αρκετά βαρετή την καθημερινότητα των μικρών μου ανθρώπων,  πρέπει συνεχώς να σκέφτομαι να κάνουμε  κάτι καινούριο ώστε να τη γεμίσουμε, να διασκεδάσουμε αλλά να μάθουμε και κάτι χρήσιμο... Όπως καταλαβαίνεται οι μέρες μου ξεκινούν δυναμικά! Πρωί πρωί, πριν ξυπνήσουν τα ζουζούνια, τρέχω σαν την τρελή, να μαγειρέψω, να συμμαζέψω, να βάλω πλυντήρια ή να σιδερώσω και τέλος πάντων να κάνω όλα τα παρελκόμενα που χρειάζεται να γίνουν μέσα σε ένα σπίτι. Όλα αυτά φυσικά πρέπει να έχουν τελειώσει  μέχρι τις 10:00 π.μ το πολύ γιατί μετά ακολουθεί ο δεύτερος γύρος, πρωινά φιλιά, καλημέρες, τσίσα στην τουαλέτα για τον Βασιλάκο, αλλαγή πάνας για τον Φωτεινούλη, να πιούμε γάλα, να φάμε φρούτο και πάει λέγοντας, όταν τελικά καταφέρουμε να ξεμπερδέψουμε με τα φαγητά και τις αλλαγές της πάνας,  ξεκινάει επιτέλους  το κομμάτι της διασκέδασης και πιστέψτε με της ηρεμίας!!! Η τηλεόραση είναι σχεδόν ανύπαρκτη, την καρδιά μας έχουν κλέψει, τα παζλ, οι μαρκαδόροι, τα χαρτιά, οι κόλλες και οι τέμπερες, κάθε μέρα και κάτι καινούριο, κάθε μέρα και κάτι πιο διασκεδαστικό, κάθε μέρα και καλύτεροι μαθητές...!!! Χα χα χα!!! Μου έλειψε το σχολείο, είναι γεγονός... Έχω όμως δίπλα μου τον καλύτερο μαθητή του κόσμου και στη ζωγραφική πολύ πολύ καλύτερο από τη μαμά του...

Ζωγραφίζει πλέον μόνος του, του ήταν αρκετή μία φορά ώστε να εξοικειωθεί με το πινέλο και ακολουθώντας τις οδηγίες μου να τα καταφέρνει περίφημα, βέβαια τα καταφέρνει ακόμα καλύτερα με τις παλάμες και τα δάχτυλα ενώ σύντομα θα μπουν στο παιχνίδι και οι πατούσες! Πανικός το ξέρω, αλλά περνάμε θαυμάσια!!! Εκείνος διαλέγει το θέμα που θέλει να ζωγραφίσει, εγώ απλά τον καθοδηγώ και ξεκινάει. Είναι τρομερό πόσο εύκολα μαγεύεται από αυτό που κάνει, τον παρατηρώ από μια γωνιά απορροφημένο στο έργο του, να πασαλείβεται μονολογώντας πάντα τραγουδιστά ενώ που και που με φωνάζει να τον διευκολύνω ή να μου ανακοινώσει πως το "αριστούργημά του" είναι έτοιμο!!! Όσο ο Βασίλης ζωγραφίζει, έχω τον χρόνο να παίξω με τον Φωτεινούλη μου, μεγάλωσε πολύ και ο μικρός μας, έχει κατακτήσει πολλές δεξιότητες πια, παλαμάκια, πλάθω κουλουράκια και τώρα τελευταία τραγουδάμε όλη μέρα όοολοι στην οικογένεια το Κουνελάκι κι εκείνος τσιρίζει από τρελή ευτυχία!!! 

Η διασκέδασή μας όπως είναι πλέον γνωστό δεν περιορίζεται μόνο στη χειροτεχνία και τη ζωγραφική, μας αρέσει ιδιαίτερα και η ζαχαροπλαστική και επειδή ένα κέικ την εβδομάδα είναι το λιγότερο, η ομάδα μετακινείτε με ενθουσιασμό στην κουζίνα. Αυτή τη φορά ο Βασίλης επιλέγει το κέικ της γιαγιάς κι εγώ λέω να προσθέσω σε αυτό καμιά ώριμη μπανανούλα. Κάθε φορά επιλέγουμε και κάτι διαφορετικό, έτσι για να μην βαριόμαστε. Οι καλύτεροι βοηθοί του κόσμου έχουν πάρει θέσεις και ξεκινάμε τις αλχημείες, εγώ ζητάω υλικά και ο Βασιλάκος απλώνει το χεράκι του να μου τα δώσει, όσα δεν μπορεί τα βάζουμε μαζί στο μείγμα και μετά μένει να περιμένει με λαχτάρα τη μεγάλη για εκείνον στιγμή. Ο δε Φωτεινούλης έχει απλώσει το δικά του υλικά στο χαλί και απολαμβάνει τρίψιμο στα δοντάκια...!!!

 Όταν ο κάδος του μίξερ σταματάει να χτυπάει τη ζύμη, ο δοκιμαστής μου, τρίβει τα χεράκια του δηλώνοντας την ανυπομονησία του να γευτεί τη γεμάτη από ζύμη κουταλιά και αναφωνεί Μμμμμμ!!! Είναι πεντανόστιμο μαμά...!!!! Του αρέσει τόσο πολύ που πλέον πιστεύω πως το ψημένο κέικ δεν του προκαλεί τόσο ενθουσιασμό!!!! 

Κι επειδή η δοκιμή πέτυχε και από το κέικ μας δεν έμεινε ούτε ψίχουλο, θα ήταν κρίμα να μη το δοκιμάσετε! Άλλωστε δεν υπάρχει πιο νόστιμο αλλά και πιο υγιεινό σνακ! Παντός καιρού και σου λύνει τα χέρια στις λιγούρες της ημέρας...

 Κέικ βανίλια σοκολάτα ή αλλιώς Κέικ Μαρμπρέ

Υλικά 

Εγώ συμπληρώνω επίσης: 

Ξεκινάμε πάντα αφήνοντας όλα τα υλικά στον πάγκο ώστε να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου και προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 180 βαθμούς. Λιώνουμε την κουβερτούρα σε μπεν μαρί ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να γίνει λεία και την αφήνουμε στην άκρη. Στον κάδο του μίξερ χτυπάμε τη ζάχαρη με το Βιτάμ πολύ καλά και στη συνέχεια προσθέτουμε τα αυγά. Χτυπάμε τα υλικά μέχρι το μείγμα να γίνει ανοιχτόχρωμο και λείο. Λιώνουμε τις μπανάνες με ένα πιρούνι και προσθέτουμε σε αυτές το γάλα, τις βανίλιες και την κανέλα και ανακατεύουμε και πάλι πολύ καλά να ενωθούν τα υλικά. Μόλις είναι έτοιμο το μείγμα το προσθέτουμε εναλλάξ στον κάδο με το αλεύρι. Όταν όλα τα υλικά ενωθούν, χωρίζουμε το μείγμα σε δύο μέρη και στο ένα προσθέτουμε τη λυομένη κουβερτούρα ανακατεύοντας πολύ καλά μέχρι το μείγμα να γίνει σοκολατί. Στη φόρμα του κέικ (εγώ έχω σιλικόνης οπότε δεν χρειάζεται βουτύρωμα και αλεύρωμα)  ρίχνουμε τα δύο μείγματα εναλλάξ, ψήνουμε στους 180 βαθμούς για περίπου 55΄. 

Καλή Επιτυχία!!!

Μέχρι την επόμενη ανάρτηση σας εύχομαι όμορφες, γευστικές και γεμάτες από αγάπη χειμωνιάτικες μέρες!!!

Η ευχή για Καλή Χρονιά δεν μου λέει πλέον τίποτα, είναι μια τυπική ευχή που τη λέμε από συνήθεια και πολλές φορές δεν αντιλαμβανόμαστε το βάθος του νοήματός της, ίσως να είναι πιο κατάλληλο να ευχόμαστε σε κάτι πιο μεγάλο και πιο δυνατό, σε μια ΚΑΛΥΤΕΡΗ Χρονιά, μία χρονιά που θα ξεφύγει από το λαβύρινθο της ελπίδας και θα  σταθεί απέναντι στο μονοπάτι των στόχων και των επιδιώξεων προς κάθε κατεύθυνση! Νομίζω πως αυτό είναι που χρειαζόμαστε τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο! Καλά είναι τα όνειρα και οι ελπίδες αλλά ακόμα καλύτερο είναι να βάζεις στόχους και να κατακτάς όσο ονειρεύτηκες!!! Μια τέτοια καλύτερη χρονιά χρειαζόμαστε όλοι μας, δεν συμφωνείτε;

Το ημερολόγιο γράφει κιόλας 13 του Γενάρη, ο χρόνος είναι αμείλικτος, μα πότε ήταν που ετοιμαζόμασταν για τις γιορτές και να που τώρα κοντεύουμε στα μισά του πρωτοστάτη μήνα! Η αλήθεια είναι πως ο νέος χρόνος μας βρήκε σε όχι και τόσο καλή κατάσταση! Αλλιώς  τις  φανταζόμασταν τις φετινές μας γιορτές και αλλιώς μας προέκυψαν, δυστυχώς οι πυρετοί, οι ωτίτιδες, οι βρογχίτιδες, τα δοντάκια και φυσικά οι ιώσεις που πλέον τις τσιμπάμε χωρίς να καταλάβουμε το που και το πώς, δεν μας άφησαν και πολλά περιθώρια για καλοπέραση... Ο Βασίλης δεν συνάντησε τους φίλους του, δεν χόρτασε παιχνίδι και βόλτες, ενώ ο μικρός μας Φωτεινούλης, το μεγαλύτερο θύμα όλης της κακής περιόδου γιόρτασε τα πρώτα του Χριστούγεννα incognito, παρέα με την οικογένεια του,  τις γιαγιάδες και τους θείους του!!! Φυσικά δεν καταφέραμε να χαρούμε ούτε καν τις γιορτές μας, τις οποίες υποσχέθηκα πως θα τις μεταφέρουμε και θα τις γιορτάσουμε όπως τους αξίζει, μόλις ανακάμψουμε! Παρά τον εγκλεισμό μας όμως, οι μέρες μας ήταν γιορτινές, φωτεινές και όμορφες, ευτυχώς κανείς δεν έχασε την όρεξη και τη ζωντάνια του, τα παιδιά έχουν τρομερές αντοχές άλλωστε, οπότε δεν το βάλαμε κάτω και απολαύσαμε πολλές οικογενειακές στιγμές  με πολύ παιχνίδι και πολλές δραστηριότητες.

Τον τελευταίο καιρό το ενδιαφέρον του  Βασιλάκου έχει στραφεί στα puzzle, είναι υπέροχο να βλέπω το μικρό  μου δυομισάχρονο να βάζει στόχους και με πείσμα να τους κατακτά!!! Δεν είναι και λίγο πράγμα... Γεμίσαμε πλέον  λογιών λογιών κουτάκια με παιχνίδια αυτού του είδους και περνάμε ώρες προσπαθώντας να τα φτιάξουμε, να τα χαλάσουμε και πάλι από την αρχή!    Και ενώ ο Βασιλάκος κατακτά τους στόχους του, ο Φωτεινούλους θέτει κι εκείνος τους δικούς του.  Έτσι λοιπόν αφού κουράστηκε να αλωνίζει όλη μέρα το σπίτι πάνω κάτω μπουσουλώντας, είπε να σηκωθεί για τα καλά στα δυο του ποδαράκια και επειδή το να κάνει το γύρω του καναπέ ακουμπώντας τα χεράκια του δεν του προκαλεί πλέον κανένα ενδιαφέρον σκέφτηκε πώς η μαμά θα ήταν ένα πρώτης τάξεως στήριγμα για να κάνει τις βόλτες του...!!! Κάπως έτσι λοιπόν οι μικροί μου κύριοι διασκεδάζουν κι εγώ βρίσκομαι από τη μια να βολτάρω τον μικρό περπατητή μου, με τη μέση μου να έχει ξεκινήσει ήδη τις διαμαρτυρίες, και από την άλλη να χειροκροτώ και να ξεφωνίζω ζήτω και μπράβο στα επιτεύγματα του Βασίλη!!!

Οι δραστηριότητες μας ωστόσο δεν περιορίστηκαν μόνο στο χώρο του δωματίου αντιθέτως εξαπλώθηκαν και έφτασαν μέχρι την κουζίνα, καλά, όχι ότι δεν το συνηθίζουμε γενικότερα να δραστηριοποιούμαστε στην κουζίνα, άλλωστε αγαπάμε ιδιαίτερα τα τάπερ, τις κουτάλες και τις κατσαρόλες οπότε είναι η καλύτερή μας όταν υπάρχει και πραγματικός λόγος. Έτσι λοιπόν επιδοθήκαμε στο υπέροχο παιχνίδι με τον σπιτικό πηλό! Χρειάστηκε μάλιστα να "μαγειρέψουμε" δύο φορές πηλό, με τον πρώτο εργάστηκε κατ' αποκλειστικότητα ο Βασίλης,   τόσο που για μέρες σκούπιζα πηλούς... Με τον δεύτερο φτιάξαμε αναμνηστικά με τα αποτυπώματα των χεριών τους.

Η συνταγή είναι εύκολη και με τον συγκεκριμένο πηλό μπορείς να παίζεις άφοβα με τα μικρά μιας και τα υλικά μόνο βλαβερά δε είναι, έτσι λοιπόν αν θέλετε κι εσείς να κάνετε έναν αναμνηστικό χαμό με τα παιδιά σας στην κουζίνα, τότε θα χρειαστείτε 

Βάζουμε όλα τα υλικά σε ένα κατσαρολάκι και ανακατεύουμε μέχρι να πήξει το μείγμα πολύ καλά, όταν είναι έτοιμο το βάζουμε σε  ένα μπολ, το σκεπάζουμε και το αφήνουμε να ξεκουραστεί για 10 λεπτάκια. Στη συνέχεια το χωρίζουμε σε δύο μέρη και πλάθουμε δύο μπαλίτσες, χρησιμοποιώντας το  κάτω μέρος του μπολ πιέζουμε τις μπάλες ώστε να απλωθεί ομοιόμορφα ο πηλός μας ενώ υπολογίζουμε το μέγεθος του επίπεδου κύκλου μας να χωράει τις μικρές παλάμες! 

 

Αφού λοιπόν πιέσουμε τις παλάμες επάνω στον πηλό, με ένα καλαμάκι ανοίγουμε δύο τρυπούλες στην κορυφή για να μπει η κορδέλα. Το αφήνουμε όλη μέρα και όλη νύχτα καλού κακού, να ξεραθεί πολύ καλά ώστε να μπορούμε άφοβα να το κρεμάσουμε σαν στολίδι!!!

Εμείς έχουμε πλέον τρία αναμνηστικά αποτυπώματα,  για το Βασιλάκο αυτό είναι το δεύτερο, ενώ ο Φωτεινούλης μόλις απόκτησε το δικό του μοναδικό αποτύπωμα!!!

Και τα τρία είναι πλέον κρεμασμένα σε μια γωνιά του δωματίου τους,  παρέα με άλλα ξεχωριστά για εμάς αναμνηστικά δώρα, να μας θυμίζουν πως αυτά τα χεράκια ανήκαν κάποτε σε δύο υπέροχα μικράκια!!!!

Τους πυρετούς πλέον τους νικήσαμε, ελπίζω να μην έχουν σκοπό να μας επισκεφθούν και πάλι, ευπρόσδεκτοι πάντως δεν είναι...!!! 

Ένα πράγμα εύχομαι μόνο για το 2016, να έχουμε υγεία  και να σκαρφιζόμαστε ιδέες για να χτίζουμε τις δικές μας οικογενειακές αναμνήσεις! Μπορεί να μην είναι όλα πάντα ρόδινα, στο τέλος όμως η γλυκιά γεύση θα μας μείνει!!!

Να έχετε μια ήρεμη κι ευλογημένη Χρονιά

Χρόνια Πολλά σε όλους