Ευχές για μια Καλύτερη Χρονιά!

Η ευχή για Καλή Χρονιά δεν μου λέει πλέον τίποτα, είναι μια τυπική ευχή που τη λέμε από συνήθεια και πολλές φορές δεν αντιλαμβανόμαστε το βάθος του νοήματός της, ίσως να είναι πιο κατάλληλο να ευχόμαστε σε κάτι πιο μεγάλο και πιο δυνατό, σε μια ΚΑΛΥΤΕΡΗ Χρονιά, μία χρονιά που θα ξεφύγει από το λαβύρινθο της ελπίδας και θα  σταθεί απέναντι στο μονοπάτι των στόχων και των επιδιώξεων προς κάθε κατεύθυνση! Νομίζω πως αυτό είναι που χρειαζόμαστε τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο! Καλά είναι τα όνειρα και οι ελπίδες αλλά ακόμα καλύτερο είναι να βάζεις στόχους και να κατακτάς όσο ονειρεύτηκες!!! Μια τέτοια καλύτερη χρονιά χρειαζόμαστε όλοι μας, δεν συμφωνείτε;

Το ημερολόγιο γράφει κιόλας 13 του Γενάρη, ο χρόνος είναι αμείλικτος, μα πότε ήταν που ετοιμαζόμασταν για τις γιορτές και να που τώρα κοντεύουμε στα μισά του πρωτοστάτη μήνα! Η αλήθεια είναι πως ο νέος χρόνος μας βρήκε σε όχι και τόσο καλή κατάσταση! Αλλιώς  τις  φανταζόμασταν τις φετινές μας γιορτές και αλλιώς μας προέκυψαν, δυστυχώς οι πυρετοί, οι ωτίτιδες, οι βρογχίτιδες, τα δοντάκια και φυσικά οι ιώσεις που πλέον τις τσιμπάμε χωρίς να καταλάβουμε το που και το πώς, δεν μας άφησαν και πολλά περιθώρια για καλοπέραση... Ο Βασίλης δεν συνάντησε τους φίλους του, δεν χόρτασε παιχνίδι και βόλτες, ενώ ο μικρός μας Φωτεινούλης, το μεγαλύτερο θύμα όλης της κακής περιόδου γιόρτασε τα πρώτα του Χριστούγεννα incognito, παρέα με την οικογένεια του,  τις γιαγιάδες και τους θείους του!!! Φυσικά δεν καταφέραμε να χαρούμε ούτε καν τις γιορτές μας, τις οποίες υποσχέθηκα πως θα τις μεταφέρουμε και θα τις γιορτάσουμε όπως τους αξίζει, μόλις ανακάμψουμε! Παρά τον εγκλεισμό μας όμως, οι μέρες μας ήταν γιορτινές, φωτεινές και όμορφες, ευτυχώς κανείς δεν έχασε την όρεξη και τη ζωντάνια του, τα παιδιά έχουν τρομερές αντοχές άλλωστε, οπότε δεν το βάλαμε κάτω και απολαύσαμε πολλές οικογενειακές στιγμές  με πολύ παιχνίδι και πολλές δραστηριότητες.

Τον τελευταίο καιρό το ενδιαφέρον του  Βασιλάκου έχει στραφεί στα puzzle, είναι υπέροχο να βλέπω το μικρό  μου δυομισάχρονο να βάζει στόχους και με πείσμα να τους κατακτά!!! Δεν είναι και λίγο πράγμα... Γεμίσαμε πλέον  λογιών λογιών κουτάκια με παιχνίδια αυτού του είδους και περνάμε ώρες προσπαθώντας να τα φτιάξουμε, να τα χαλάσουμε και πάλι από την αρχή!    Και ενώ ο Βασιλάκος κατακτά τους στόχους του, ο Φωτεινούλους θέτει κι εκείνος τους δικούς του.  Έτσι λοιπόν αφού κουράστηκε να αλωνίζει όλη μέρα το σπίτι πάνω κάτω μπουσουλώντας, είπε να σηκωθεί για τα καλά στα δυο του ποδαράκια και επειδή το να κάνει το γύρω του καναπέ ακουμπώντας τα χεράκια του δεν του προκαλεί πλέον κανένα ενδιαφέρον σκέφτηκε πώς η μαμά θα ήταν ένα πρώτης τάξεως στήριγμα για να κάνει τις βόλτες του...!!! Κάπως έτσι λοιπόν οι μικροί μου κύριοι διασκεδάζουν κι εγώ βρίσκομαι από τη μια να βολτάρω τον μικρό περπατητή μου, με τη μέση μου να έχει ξεκινήσει ήδη τις διαμαρτυρίες, και από την άλλη να χειροκροτώ και να ξεφωνίζω ζήτω και μπράβο στα επιτεύγματα του Βασίλη!!!

Οι δραστηριότητες μας ωστόσο δεν περιορίστηκαν μόνο στο χώρο του δωματίου αντιθέτως εξαπλώθηκαν και έφτασαν μέχρι την κουζίνα, καλά, όχι ότι δεν το συνηθίζουμε γενικότερα να δραστηριοποιούμαστε στην κουζίνα, άλλωστε αγαπάμε ιδιαίτερα τα τάπερ, τις κουτάλες και τις κατσαρόλες οπότε είναι η καλύτερή μας όταν υπάρχει και πραγματικός λόγος. Έτσι λοιπόν επιδοθήκαμε στο υπέροχο παιχνίδι με τον σπιτικό πηλό! Χρειάστηκε μάλιστα να "μαγειρέψουμε" δύο φορές πηλό, με τον πρώτο εργάστηκε κατ' αποκλειστικότητα ο Βασίλης,   τόσο που για μέρες σκούπιζα πηλούς... Με τον δεύτερο φτιάξαμε αναμνηστικά με τα αποτυπώματα των χεριών τους.

Η συνταγή είναι εύκολη και με τον συγκεκριμένο πηλό μπορείς να παίζεις άφοβα με τα μικρά μιας και τα υλικά μόνο βλαβερά δε είναι, έτσι λοιπόν αν θέλετε κι εσείς να κάνετε έναν αναμνηστικό χαμό με τα παιδιά σας στην κουζίνα, τότε θα χρειαστείτε 

Βάζουμε όλα τα υλικά σε ένα κατσαρολάκι και ανακατεύουμε μέχρι να πήξει το μείγμα πολύ καλά, όταν είναι έτοιμο το βάζουμε σε  ένα μπολ, το σκεπάζουμε και το αφήνουμε να ξεκουραστεί για 10 λεπτάκια. Στη συνέχεια το χωρίζουμε σε δύο μέρη και πλάθουμε δύο μπαλίτσες, χρησιμοποιώντας το  κάτω μέρος του μπολ πιέζουμε τις μπάλες ώστε να απλωθεί ομοιόμορφα ο πηλός μας ενώ υπολογίζουμε το μέγεθος του επίπεδου κύκλου μας να χωράει τις μικρές παλάμες! 

 

Αφού λοιπόν πιέσουμε τις παλάμες επάνω στον πηλό, με ένα καλαμάκι ανοίγουμε δύο τρυπούλες στην κορυφή για να μπει η κορδέλα. Το αφήνουμε όλη μέρα και όλη νύχτα καλού κακού, να ξεραθεί πολύ καλά ώστε να μπορούμε άφοβα να το κρεμάσουμε σαν στολίδι!!!

Εμείς έχουμε πλέον τρία αναμνηστικά αποτυπώματα,  για το Βασιλάκο αυτό είναι το δεύτερο, ενώ ο Φωτεινούλης μόλις απόκτησε το δικό του μοναδικό αποτύπωμα!!!

Και τα τρία είναι πλέον κρεμασμένα σε μια γωνιά του δωματίου τους,  παρέα με άλλα ξεχωριστά για εμάς αναμνηστικά δώρα, να μας θυμίζουν πως αυτά τα χεράκια ανήκαν κάποτε σε δύο υπέροχα μικράκια!!!!

Τους πυρετούς πλέον τους νικήσαμε, ελπίζω να μην έχουν σκοπό να μας επισκεφθούν και πάλι, ευπρόσδεκτοι πάντως δεν είναι...!!! 

Ένα πράγμα εύχομαι μόνο για το 2016, να έχουμε υγεία  και να σκαρφιζόμαστε ιδέες για να χτίζουμε τις δικές μας οικογενειακές αναμνήσεις! Μπορεί να μην είναι όλα πάντα ρόδινα, στο τέλος όμως η γλυκιά γεύση θα μας μείνει!!!

Να έχετε μια ήρεμη κι ευλογημένη Χρονιά

Χρόνια Πολλά σε όλους