Και συνεχίζουμε!!!!

Πώς να καθίσω με σταυρωμένα τα χέρια όταν τα Χριστούγεννα πλησιάζουν; Όλα τα προηγούμενα χρόνια καταπιανόμουν με διάφορα, έφτιαχνα τα καλούδια μου τόσο για το σπίτι, για τους αγαπημένους μου, όσο και για τα μαθητούδια μου στο σχολείο. Ετοίμαζα δωράκια καρτούλες, διακοσμητικά... Υπήρχε και άπλετος χρόνος, η φαντασία οργίαζε και στο τέλος  τα περισσότερα απ' όσα γύριζαν στο μυαλό μου κατάφερνα και τα έκανα πράξη!!! Τώρα πια, έχει μείνει η φαντασία να οργιάζει ενώ ο χρόνος που τρέχει, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για παιχνίδια και κατασκευές!!!

Η αλήθεια είναι πως όσα κατάφερα να φτιάξω, είχα για συντροφιά την καλύτερη παρέα, τον μικρό μου μαστροχαλαστή. Βάζαμε τα μεσημέρια για ύπνο τον Φωτεινούλη κι εμείς στρώναμε τους πηλούς και τα χαρτιά στην κουζίνα!!! Φυσικά θα ήταν περιττό να πω πως η σκούπα ξετρύπωνε για μέρες πηλούς αλλά δεν πειράζει περάσαμε υπέροχα τα δυο μας δημιουργώντας και ας είχαμε περισσότερες από τις αναμενόμενες απώλειες!!!

Για αρχή είχαμε φτιάξει πολλά μανιτάρια, ο Βασίλης " έφτιαχνε" τους κορμούς κι εγώ τα καπελάκια! Φτιάξαμε αρκετά η αλήθεια, με αποτέλεσμα στο τέλος να μην ξέρω τι να τα πρώτο κάνω, ένα στρουμφοχωριό ίσως; Νομίζω πως αυτή η ιδέα θα ικανοποιούσε στο έπακρο τον Βασιλάκο, χα χα χα!!!

Αντί για στρουμφοχωριό ωστόσο διάλεξα να φτιάξω μια σύνθεση που πλέον στολίζει το τραπέζι της κουζίνας! Για βάση χρησιμοποίησα κορμούς δέντρου, που τους είχα να περιμένουν πολύ πολύ καιρό μέχρι να σκεφτώ κάτι να τους κάνω και να που τελικά έφτασε η ώρα για κάτι πολύ καλό!!!

Οι επόμενες μέρες μας βρήκαν να καταπιανόμαστε με το γεμάτο λιχουδιές χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο!!! Ο Βασίλης διάλεξε τα χαρτιά, ο Φώτης μασούλησε, τσαλάκωσε και έσκισε μερικά και όσα σώσαμε να κάναμε χωνάκια και τα γεμίσαμε νοστιμιές, όπως με λαχτάρα λέει ο Βασίλης!!!

Πλέον αναγνωρίζουμε αρκετούς αριθμούς και όπου τους βλέπουμε τους φωνάζουμε δυνατά, είναι το αγαπημένο μας παιχνίδι καιρό τώρα! Οπότε ήταν μια καλή ευκαιρία για λίγο παιχνίδισμα ακόμα, εγώ έγραφα στα καρτελάκια τους αριθμούς, εκείνος τους φώναζε έναν έναν  και ο αδερφός του χτυπούσε παλαμάκια με τα χεράκια του σε κάθε δικό μου μπράβο!!!! Είναι στιγμές που τα καταφέρνουμε και γινόμαστε μια ομάδα δυνατή!!! Πόσο περήφανη μπορεί να νιώθω άραγε; 

Όσο για τις λιχουδιές του ημερολογίου μας, η συμφωνία ορίζει πως ο μικρός μου λιχούδης θα τις δικαιούται εφόσον όοοολες οι πράξεις της ημέρας θα είναι καλές.. διαφορετικά τα ξωτικά των μανιταριών θα γεμίζουν τις κοιλίτσες τους, γελώντας πονηρά!!! Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτή η "μαγεία " της απίστευτης υπακοής προκειμένου να κερδίσει μια τόσο δα μικρή καραμελίτσα, εμένα πάντως η ιδέα για την ώρα  με εξυπηρετεί...!!!

Άλλη  μια γεμάτη εβδομάδα τελείωσε, έχουμε μπροστά μας ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο να περάσουμε δημιουργικά με κάθε τρόπο, να υποδεχτούμε τα Χριστούγεννα πληθωρικά, έτσι ακριβώς όπως τους αξίζουν!!!